عشقی بی هوا در مسیرِ کینه ای چهل ساله!

-خیلی وقت پیش، درست زمانی که خورشید قصه‌ی ما هنوز طلوع نکرده بود اتفاق بدی رخ داد، اتفاقی که درش قسم خورده شد به نابودی، به تباهی، به سیاهی!
همان موقع بذر کینه کاشته شد، شخم زده شد، جوانه زد و آرام و آرام رشد کرد، ریشه دواند و بزرگ شد، بزرگ و بزرگ‌تر تا شد یک سیاهی، یک تباهی و یک غروب بی‌رحمانه.

پسر قصه‌ی ما که از همان کودکی در گوشش از انتقام خواندن و حالا وقت شروع بازی است اما آیا عشق مجالی به انتقام می‌دهد؟

خلاصه:

یاس و فردین دو عاشق و دلداده هستن طوری که با وجود تمام مخالفت ها دست از هم نمیکشن و بدنامی‌ ای که گریبانشون رو میگیره باعث میشه عشق یاس از مرز جنون رد بشه تا…

خلاصه :

اگر خورشید تابنده است و مهتاب تابان، پس چه شد که ایزد دادار سرنوشت تابان مارا بی تاب نوشت؟

دختری از دیار ندانسته های مجهول و دانسته های بی راه حل؛ گویی ایکس(x) زندگی اش را در دیار ابهامات ابدی و لاین حل قلم زده بودند که هرچه فرمول زندگی را اثبات می کرد، سرنوشت رویش خودکار قرمز می کشید.

تابانی که طعم تلخ و گَس انتقام ندانسته، بی فروغش می کند و جنس خوب شیطنت هایش شفق قطبی روزگار سیاه شکنجه گرش می شود!

مگر داریم که شکنجه گر دلش نرم شود؟ مگر داریم عشقی از سر انتقام، نه شاید هم انتقامی از سر عشق؟!

به یاد حرف دردناک تابان که می گفت: ما نسل بدبختی هستيم؛ دست مان به مقصر اصلی نمی رسد، از همديگر انتقام می گيريم!