رمان فصلی دیگر با تو

فصلی دیگر با تو

ژانر: عاشقانه

نویسنده :آسمان

خلاصه:

داستان در مورد دختریه که از کودکی زندگیش رقم میخوره و ناخواسته توی زندگی می افته که اونو نمیخواد اما مجبوره تحملش کنه…

قسمتی از رمان:

هنوز درک درستی از اتفاقاتی که افتاده بود نداشتم . چرا پدر آن حرفها را به آن دو
مرد زد و اواز چه چیزی می ترسید… خیلی از سوال های دیگری که در ذهنم بود ولی
نمی دانستم بالاخره جوابشان را از کجا پیدا خواهم کرد. پدر از روی مبل بلند شد و رو
به روی ما جلوی پایمان روی زانوهایش نشست دست ترانه را گرفت.
_از الآن به بعد باید بزرگ خواهرات باشی هم مادری هم پدری در حقشون بکنی با
آن که سنم کم بود ولی یک چیزهایی را متوجه شده بودم اینکه پدر ما را به این خانه
آورده و قرار نیست که خودش هم پیش ما بماند .با حرفهایی که به ترانه زد هم
مطمئن شدم که پدر قصد ترک ما را دارد خودم را در آغوشش انداختم و نتوانستم
حتی کلمه ایی صحبت کنم .

فقط سکوت بود حتی نتوانستم قطره اشکی بریزم فقط عطر تن پدر را می بوییدم اگر
می دانستم که با آمدنم قرار بر نرفتن به خانه بود حتما عطر مادر را هم به ریه هایم
می فرستادم بر خالف من ترانه و ترمه چشمانشان پر از اشک بود و از پدر می
خواستند که ما را تنها نزارد .

رمان فصلی دیگر با تو

اما پدر قول داد چند مدت دیگر به دنبالمان بیاید و فقط مدت کوتاهی به دیدنمان
نمی آید از آغوش پدر بدون اشک بیرون آمدم که پدر پیشانی ام را بوسید و کنار
گوشم پچ پچ وار طوری که فقط خودم بشنوم گفت: نگران نباش دختر خودم
حالمون خوبه…

 

با رفتن پدر مرد مسن با لبخند نگاهی به چهره های ما کرد و گفت: خوش اومدین
دخترا من ایرج هستم . این آقای محترم اشاره به همان مردی که همسن پدر بود
کرد .سهیل پسرم هستند. این آقای جوان اشاره به همان پسر نوجوان وحید نوۀ
ارشد من و پسر همین آقا سهیل هستن. حالا شما دخترا خودتون رو معرفی کنید .

ترانه و ترمه که با صحبت کردن آقای ایرج ساکت شده بودند و گریه نمی کردند با
سوالش خودشان را به نوبت معرفی کردند. ولی من فقط به آن سه نفر نگاه کردم .
دلیل اینکه پدر ما را به این خانه آورده بود و دست چند غریبه داده بود چه بود؟ چرا؟
یعنی اینقدر به این آقایون اعتماد داشت که بگذارد چند ساعت یا چند روز در کنار
آنها باشیم ؟

رمان فصلی دیگر با تو

آقای ایرج با همان لبخندی که بر چهره داشت رو به من گفت: شما اسم
نداری دخترم؟

ترانه به جای من جواب داد اسمش ترنمه است نگاهی به ترانه انداخته و به
این چاپلوسیه بی موقعه اش اخم کردم . و سرم را به طرف آقا ایرج بر گرداندم نگاه هر
سه روی من بود احتمالا فکر می کردند زبان ندارم یا که لال هستم .

ولی آقای ایرج دوباره رو به من گفت: ولی من دوست دارم خودت اسمتو بگی نه
خواهرت می خوام صدای قشنگت رو دوباره بشنوم یادمه قشنگ سلام کردی
اصلا یادم نبود که موقع ورودمان سلام داده بودیم آن هم با صدای بلند چیزی که
مادر همیشه به آن توصیه داشت منتظر چشم به دهانم نگاه می کردند که این بار
ترمه شروع به صحبت کرد

رمان فصلی دیگر با تو

_نه خیرم من صدام قشنگتره از ترنمه. جمع به این حسادت ترمه خندید حتی پسر جوانی
که از بدو ورودمان ساکت یک گوشه نشسته بود و حرفی نزده بود . با ورود چند زن
و دخترهای نوجوان به سالن ترانه و ترمه کمی نزدیک تر به همدیگر نشستند زنی که
معلوم بود از همه شان مسن تر است .
جلو تر از همه شان بود به احترامشان بلند شدیم و سلام کردیم که آقای ایرج با
صدای بلند به خنده افتاد. جمع متفکر به او که بدون دلیل به خنده افتاده بود نگاه
کردند.

که خودش به حرف آمد و رو به من گفت: خدا رو شکر فکر می کردم اشتباه شنیدم
…..فکر کردم واقعا لالی زن مسن دیگر رو به رویمان رسیده بود اخمی به حرفش کرد
و با عتاب اسمش را صدا زد . در حالی که خنده اش را می خورد گفت: ببخش سهیال
جان دست خودم نبود .