ژانر: عاشقانه، اجتماعی

خلاصه :

داستان‌ زندگی و تلاش،گل آفرین زن میانسالیه که همسرش دچار سانحه شده. گل آفرین برای تامین معاش خانواده شروع به پختن مربا و درست کردن ترشی و شور و رب و….‌میشه. چهار دختر خانواده هم مانند مادر با سعی و امید تحصیلات دانشگاهی پیدا کرده و هر کدوم عاشقانه ای هم به هم می زنند.

قسمتی از متن رمان:

هادی کت و شلوارش را با لباس راحتی عوض کرده بود ولی گل آفرین که فرصت دلبری یافته بود، با همان پیراهن جذب سفیدش که با عروس برابری می کرد، مقابل

همسرش نشست. با این که آرایش گیسوان و سنجاق ها و ژل و تافت کلافه اش کرده بود، ولی دیدن برق اشتیاق در چشمان همسرش به سخت تر از آنها هم می ارزید.

دیدن چهره ی آراسته ی گل آفرین او را به سالهای جوانی و دوران نامزدیش برد. درآن زمان گل آفرین در شیک پوشی گوی رقابت را از همه ربوده بود. دختری جوان و

لاغراندام شبیه الان یاسمن ولی با خرمنی از گیسوان پرپشت قهوه ای که در عین سادگی، با زدن دوفر درشت کنار گوشها، آنها را به زیباترین شکل می آراست. گل

آفرین آن روزها عطر مخصوص خود را داشت.پس از گذشت سالها، باز هم از همان عطر به خود زده بود. هادی سرمست از رایحه ی دل انگیز آن، شکل و شمایل جدید

همسرش را عاشقانه می کاوید. گل آفرین پا روی پا انداخت و آهی کشید. هادی در حالی که پاهای دردمندش را روی کاناپه دراز می کرد لبخندی زد:

_خانم خوشگله چرا آه می کشی؟

گل آفرین چشمانش را در همه جای خانه چرخاند:

_دوتا از گلامون رفتن!

هادی که خود دلش از رفتن دختران بزرگش پر بود، بی هیچ حرفی سری تکان داد. زن متوجه بغض شوهر شد و سریع لحنش را عوض کرد:

_میگم هادی خان نظرت راجع به گل ادریسی چیه؟

ابروان هادی به هم نزدیک شد:

_گل ادریسی؟ اسمشو شنیدم ولی نمی دونم چه شکلیه؟!

زن خود را نزدیک شوهرش کشید:

_تقریبا شبیه سنبله ولی سنبل استوانه ایه ادریسی گرده.

گل ادریسی رنگهای مختلف داره. هرکدوم نماد یه چیزن. مثلا ادریسی بنفش نماد ثروت و فراوونیه، ادریسی صورتی برای دسته گل ازدواج و نشان دادن احساسات قلبی به طرف مقابله. و همین طور نماد پشیمونی و درخواست بخششه.

هادی چانه اش را خاراند:

_عجب! حالا چی شده نصف شبی یاد اون افتادی؟